Badania prowadzono w obrębie stałych punktów monitoringowych wyznaczonych na terenie PNGS. Próbki pobrano z poziomów próchnicy nadkładowej zróżnicowanej typologicznie, w której oznaczono całkowitą zawartość Zn, Cu i Pb. Na terenie parku wyodrębniono ściółki typu: mull świeży, mull-moder, moder świeży, moder-mor, mor świeży, mor wilgotny oraz mor mokry. Celem prowadzonych badań była ocena koncentracji wybranych metali ciężkich w próchnicach nadkładowych zróżnicowanych typologicznie. Najniższa koncentracja Zn oznaczona została w ściółce typu mor świeży (53,6 mg.kg-1), nieco więcej zaobserwowano w ściółce typu mor wilgotny (54,3 mg.kg-1) i mor mokry (58,8 mg.kg-1). Wymienione typy ściółek zdominowane są przez drzewostan świerkowy, pod którym w próchnicach nadkładowych, również zaobserwowano najniższe zawartości Zn. Zdecydowanie wyższe zawartości Zn zaobserwowano w ściółkach typu mull (68,9 – 71,9 mg.kg-1), porośniętych drzewostanem liściastym: jaworem i klonem. Zawartość Cu i Pb układała się odwrotnie w porównaniu do koncentracji Zn. Najniższe zawartości Cu i Pb wystąpiły w ściółkach typu mull (Cu: 14,0 – 14,2 mg.kg-1, Pb: 51,6 – 72,3 mg.kg-1), nieco wyższe w ektopróchnicach moder (Cu: 15,4 – 17,1 mg.kg-1, Pb: 77,4 – 90,9 mg.kg-1), a najwyższe w ściółkach typu mor (Cu: 18,0 – 19,7 mg.kg-1, Pb: 106,1 – 131,8 mg.kg-1). Badania koncentracji Cu i Pb w ściółkach pod drzewostanem iglastym (świerkiem i modrzewiem) również wskazywały na wyższą koncentrację tych metali w porównaniu do powierzchni porośniętych drzewostanem liściastym (bukiem oraz jaworem i klonem). Powyższe obserwacje mogą świadczyć o antropogenicznej genezie wzbogacenia gleb Parku miedzią i ołowiem. W przypadku Zn jego zawartość związana była przede wszystkim z naturalną jego zasobnością w skale macierzystej.