Badania zawartości metali ciężkich prowadzono na powierzchniach monitoringowych występujących na terenie PNGS. Próbki pobrano z poziomów ściółek oraz głębokości 0-10cm i 10-20cm za pomocą laski glebowej. W badaniach zwrócono uwagę na zawartość wybranych, najczęściej opisywanych w literaturze, związanych z monitoringiem gleb, metali ciężkich. Zawartości Cu, Pb, oraz Zn mierzono w poziomach mineralnych i organicznych. Próbowano znaleźć zależności pomiędzy zawartością badanych metali, a składem drzewostanu oraz głębokością pobrania próbki. Badaniami objęto powierzchnie porośnięte drzewostanem bukowym, jaworem i klonem, modrzewiem oraz świerkiem. Koncentracja badanych metali ciężkich na wszystkich badanych powierzchniach, była najwyższa w poziomach ściółki i wyraźnie spadała w głębszych warstwach gleby. Zawartość Pb w poziomach ściółki kształtowała się w przedziale 45,3 – 94,9 mg.kg-1, a najwyższą koncentrację odnotowano na powierzchniach porośniętych drzewostanem modrzewiowym i świerkowym. W poziomach mineralnych 0-10cm i 10-20cm zawartość Pb wyraźnie malała, uzyskując najniższe wartości w warstwie 10-20cm pod drzewostanem świerkowym (26,0 mg.kg-1). Koncentracja Zn w poziomach ściółki była dość zbliżona na wszystkich badanych powierzchniach (56,9 – 69,3 mg.kg-1), a najwyższą wartość odnotowano pod jaworem i klonem. W głębszych warstwach gleby koncentracja Zn stopniowo zmniejszała się, przy czym wyraźny spadek odnotowano pod drzewostanem świerkowym. Zawartość Cu w poziomach ściółki kształtowała się w przedziale 13,7 – 22,1 mg.kg-1 i podobnie jak w przypadku Pb, najwyższa jej koncentracja odnotowana została pod modrzewiem i świerkiem. W głębszych warstwach gleby ilość Cu wyraźnie zmniejszyła się uzyskując najniższą wartość w poziomie 10-20cm gleby porośniętej świerczynami. Analizując rozmieszczenie metali w poszczególnych piętrach wysokościowych stwierdzono wyraźna dodatnia zależność między obecnością ołowiu w glebie a wysokością n.p.m. Zależność ta dotyczy także poziomów 10-20cm. Zależności takiej nie obserwowano w przypadku cynku. Powyższe obserwacje świadczą o antropogenicznej genezie wzbogacenia gleb Parku ołowiem. W przypadku Zn jego zawartość związana była z naturalna zasobnością skały macierzystej.