Badania prowadzono w obrębie stałych punktów monitoringowych wyznaczonych na terenie PNGS. Próbki pobrano z poziomów ściółek oraz głębokości 0-10cm i 10-20cm, przy użyciu laski glebowej. Celem badań było ukazanie zróżnicowania odczynu gleb na obszarze Parku pod względem profilowym, typów próchnic leśnych, typów gleb, rodzajów skał macierzystych gleb, sposobu ich użytkowania ze szczególnym uwzględnieniem typów użytkowania lasu. Gleby PNGS w zdecydowanej większości przypadków, charakteryzowały się odczynem silnie i bardzo silnie kwaśnym, a wartości pH wahały się w dość szerokim zakresie. Badania pH w przeprowadzone w różnych typach ściółek potwierdzają celowość troficznej klasyfikacji siedlisk na podstawie typów ektopróchnic. Najsilniej kwaśne okazały się ściółki mor oraz gleby pod tymi ściółkami. Najmniej kwaśne były ściółki mull i gleby pod nimi. Na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych zauważono także zróżnicowanie kwasowości względem typu gleby. Typy gleb o zmniejszającym się odczynie można zestawić w następujący szereg: gleby płowe i brunatne właściwe > gleby brunatne kwaśne > bielice i glejobielice oraz gleby torfowe. Analizując wartości pH pod względem typów glebowych można było, że najniższe wartości wystąpiły w mineralnej warstwie powierzchniowej 0-10cm, zawierającej silnie zmumifikowany materiał organiczny. Zróżnicowanie odczynu było także wyraźnie obserwowane w zestawieniu różnego sposobu użytkowania gleby i rodzaju drzewostanu. Najmniej kwaśne okazały się gleby pod zbiorowiskami łąkowymi oraz gleby pod drzewostanami liściastymi (jawor/klon). Nieco niższe wartości pH odnotowano pod drzewostanem bukowym. Najkwaśniejsze okazały się gleby występujące pod drzewostanem świerkowym i modrzewiami. Oceniając kwasowość gleb pod względem skał występujących na terenie PNGS, najsilniej kwaśne okazały się gleby wytworzone z torfów i piaskowców kredowych. Gleby wytworzone z margli, piaskowców permskich oraz granitów tworzyły zwietrzeliny o mniejszej podatności na zakwaszenie. Zróżnicowanie odczynu gleb analizowane było również pod względem wysokości nad poziom morza. Przeprowadzone badania wskazały, że wartości pH zmniejszają się wraz ze wzrostem wysokości zarówno w ściółkach jak i w mineralnych warstwach glebowych 0-10 i 10-20cm.