Badania prowadzono w obrębie stałych punktów monitoringowych wyznaczonych na terenie PNGS. Próbki pobrano z poziomów ściółek oraz głębokości 0-10cm i 10-20cm, przy użyciu laski glebowej. Celem badań było ukazanie zróżnicowania kwasowości gleb na obszarze Parku pod względem profilowym, typów próchnic leśnych, typów gleb, rodzajów skał macierzystych gleb, sposobu ich użytkowania ze szczególnym uwzględnieniem typów użytkowania lasu. Gleby PNGS były silnie i bardzo silnie kwaśne, choć pH wahało się w szerokim zakresie. Mimo malejącej kwasowości, od powierzchni w głąb gleby, pH było najniższe w warstwie powierzchniowej 0-10cm, zawierającej silnie zmumifikowany materiał organiczny. Gleby gromadzące więcej materii organicznej były zatem bardziej kwaśne. Badania pH w różnych typach ściółek potwierdzają celowość troficznej klasyfikacji siedlisk na podstawie typów ektopróchnic. Najsilniej kwaśne okazały się ściółki mor i gleby pod tymi ściółkami. Najmniej kwaśne były ściółki mull i gleby pod nimi. Na terenie Parku Narodowego Gór Stołowych zauważono także zróżnicowanie kwasowości względem typu gleby. Typy gleb o zmniejszającym się odczynie można zestawić w następujący szereg: gleby płowe i brunatne właściwe i wyługowane > gleby brunatne kwaśne > bielice i glejobielice oraz gleby torfowe. Zróżnicowanie kwasowości było także wyraźnie obserwowane w zestawieniu różnego sposobu użytkowania gleby i rodzaju drzewostanu. Najmniej kwaśne okazały się gleby pod zbiorowiskami łąkowymi oraz gleby pod drzewostanami liściastymi. Najwyższe zakwaszenie gleby występowało pod świerkiem. Gleby pod drzewostanami bukowymi zajmowały pośrednią pozycję. Oceniając kwasowość gleb pod względem skał występujących na terenie PNGS, najsilniej kwaśne były gleby wytworzone z torfów i piaskowców. Margle i granity tworzyły zwietrzeliny o mniejszej podatności na zakwaszenie.